Serdecznie dziękujemy Krzysztofowi ze Stegny, sympatykowi krótkofalarstwa, za darowiznę. Dziękujemy również Romkowi SQ2RH za „rozszyfrowanie” tych urządzeń.
Odbiornik radiokomunikacyjny OK102/II, skonstruowany w latach 60-tych, zaprojektowany przez R. Żebreckiego i wykonywany przez fabrykę MORS w Gdyni od 1958 do połowy lat 60-tych. MORS był jedyną firmą w krajach RWPG (blok wschodni), która produkowała sprzęt elektroniczny do jachtów i małych jednostek pływających. W następnych latach firma rozrosła się i podzieliła, a później stała się większą firmą RADMOR.Zestaw odbiorczy „KW Weitverkehr Empfangsanlage TRANSRADIO 14 i 34” współpracujący dalekopisem TYP T52/3, wykorzystywany był przez Bundesmarine /BRD, ale również przez Szwajcarską Szwajcarską Armię i ambasady, a zbudowany przez Telefunkena AG z Ulm w latach 60-tych, ten konkretnie model z 1965 roku.
Informacje o radiu: Pojedyncza superheterodyna: p.cz. 525 kHz Synteza PLL, krok: 100 Hz AM (A3), CW (A1), SSB Zakres od: 1,5 do 30,1 MHz Selektywność: -6 dB 12 / 6 / 3 / 1,5 / 0,5 / 0,2 kHz Czułość: CW < 0,2 uV RF Gain, AGC Poszczególne moduły to: TG-455/2 FSK /radioteletype demodulator SG-455/2 moduł wizualnego monitora sygnału FSK E-863/KW2 odbiornik AD 455 przełącznik – wybierak antenowy SZ 1091 (Seitenbandzusatzgerät/Sideband attachment) – mocowanie wstęgi bocznej, tłumaczenie google, ale czy fachowo?) SB 1091 (Seitenbandgerät /Sideband device)-urządzenie z wstęgą boczną,tłumaczenie google(ale wiadomo do czego to służyło) – to cały bardzo rozbudowany zestaw do tłumienia wstęg bocznych (SSB)
Przykład jak to pracowało w eterze: https://youtu.be/jTXRiV9btHAWojskowy dalekopis T 52/3 wyprodukowany przez RFT z Karl Marx Stadt w Niemieckiej Republice Demokratycznej (GRD) w 1982 roku przez RFT, zainstalowany był miedzy innymi samochodzie łączności STAR 660. Dalekopisy tego typu umożliwiały przesyłanie korespondencji telegraficznej i przeprowadzanie rozmów telegraficznych między dowolnymi abonentami dalekopisowymi stacyjnej i polowej sieci łączności telegraficznej jak również z abonentami dalekopisowymi sieci innych resortów. Dalekopisy tego typu wyposażone były w perforator, umożliwiający zapis równoległy przyjmowanych znaków na dziurawce. Dalekopisy stanowiły podstawowe wyposażenie każdego stanowiska abonenckiego w stacyjnej sieci łączności telegraficznej. Umożliwiały one przesyłanie korespondencji telegraficznej i przeprowadzania rozmów telegraficznych między dowolnymi abonentami dalekopisowymi stacyjnej i polowej sieci łączności telegraficznej jak również z abonentami dalekopisowymi sieci innych resortów. Dalekopisy te były również na wyposażeniu radiostacji średniej mocy typu R-137 i R-140. Waga ok. 45 kg. W cywilu w lutym 2007 roku przedsiębiorstwa telekomunikacyjne zakończyły używanie dalekopisu ze względu na ograniczoną liczbę użytkowników tego aparatu i dalekopis odszedł przez to do historii.
